Bardzo dawno nie sprawdzałem, co powinienem sobie kupić jako znany koneser i kolekcjoner. Sprawa nie jest łatwa, bo dla konesera i kolekcjonera jest na Allegro ponad 130 ofert, dodatkowo sprawę utrudnia to, że niektóre są od konesera dla kolekcjonera lub na odwrót, a potrafi zrobić się jeszcze bardziej skomplikowanie, prawie jak na fejsbuku “To skomplikowane”. Aby ułatwić temat, od tej pory o koneserze-kolekcjonerze będę pisał po prostu “koko”. Spróbujmy więc ująć całość Allegrowej oferty w jedną spójną całość.

Jako początkujący koko mamy do wyboru sporo ofert w zachęcających cenach. Zacząć można od FIESTY za 949 zł, która jest ideałem kolekcjonera, oczywiście o ile profil naszej kolekcji ustawimy na “Samochody za mniej niż 1000 zł”. Samochodem można do domu wrócić na kołach, ale prawdziwa kołomyja zacznie się, gdy spróbujemy go zarejestrować, nie został bowiem wyrejestrowany w Niemczech. W takiej sytuacji lepszym wyborem wydaje się MALUCH, którego całość tajemniczego opisu brzmi “KOLEKCJONER”. Być może jest to jakaś specjalna wersja Malucha, produkowana tylko w 1992 dla woźnych sądowych i pielęgniarek, dostępna wyłącznie za rupie kambodżańskie, a powstało tylko 29,5 egzemplarza.
Jeśli dany koko posiada inklinacje morskie, lubi zakrzyknąć czasem “ster lewo na fok! Szkaluj bom, szczurze lądowy!” albo nosi koszule w poziome paski, a przy tym jest fanem dobrego jedzenia (w przeciwieństwie do większości społeczeństwa, które jest fanem obrzydliwego jedzenia), ma dla siebie POLONEZA, dzięki któremu poczuje się jak prawdziwy kuk. Może też być tak, że koko prowadzi własną działalność gospodarczą i potrzebuje odliczać VAT, a wtedy ratunkiem dla niego jest TRANYIT (to po turecku znaczy “Transit”), który przez lata stał w garaźu czekając na lepsze czasy, i te lepsze czasy właśnie teraz nadeszły, choć bardziej prawdopodobne wydaje się, źe garaźe zostaną wyburzone. KRAFTWELE KRAFTWELE KRAFTWELE BYŁA HURTOWNIA ALKOHOLI (wszystko wypili?).

Jak wiadomo, prawdziwy koko ma dużo za dużo dwóch rzeczy: pieniędzy i czasu. Taka sytuacja na szczęście da się łatwo rozwiązać przez zakup dwóch pojazdów. Pierwszy z nich to PATROL dla koko z kierą po prawej stronie, perfekcyjny w dalekie trasy, z kompletem dokumentów do rejestracji, niestety w tym celu trzeba najpierw przełożyć fajerę z prawa na lewo, co przy bardzo wytęźonej pracy zajmie cztery miesiące, a potem i tak nic nie będzie działać. W ten sposób rozwiązuje się problem nadmiaru czasu. Problem nadmiaru pieniędzy rozwiązuje ten oto CAPRI w mocarnej wersji 1.6 za cenę Sierry RS Cosworth, a gdyby pieniędzy było nadal za dużo, zawsze moźna dokupić sobie DERBY w cenie czterech porównywalnych Derby (kalsyk to pewnie coś wspólnego z kalesonami) oraz POLONEZA w cenie dzięki której czujemy się znowu jak w 1997 r.

Prawdziwy koko docenia jednak subtelną elegancję, a przede wszystkim ma nietuzinkowy gust. Dlatego też nie może absolutnie przeoczyć dwóch niezwykłych okazji. Pierwsza to idealna propozycja na auto rodzinne – MERCEDES W124/210, który dzięki temu, że został stuningowany w Niemczech, jest mniej ohydny niż gdyby front od okulara założono już w Polsce. Nazwa firmy “Autokundelko” nie mogła być dobrana lepiej. Jednak najlepszym doborem wszystkiego – od modelu typu “Toretto też był kiedyś młody” aż do aerografii “jestem wojowniczką, więc muszę chodzić w kostiumie kąpielowym, długiej pelerynie i ortopedycznych trzewikach” dokonał ten koneser HONDY CIVIC. Pamiętam, jak będąc redaktorem czasopisma tuningowego spierałem się z grafikiem, który twierdził, że tuning pisze się przez dwa “n” i wszędzie, gdzie tylko mógł – nie wyłączając winiety tegoż czasopisma – wstawiał dodatkowe “n”. Ja z tym walczyłem, ale widać, że ktoś jednak dał się przekonnać.

W ostatecznym rozrachunku trzeba stwierdzić, że wszystkie powyższe ogłoszenia trafiają tylko do koko o bardzo niezwykłych zamiłowaniach. Typowy polski koko, szukając dla siebie auta, kupi po prostu VECTRĘ C, której koneserski charakter polega na tym, że ma pod maską najgorszego diesla na świecie, w którym osiadają tuleje cylindrowe i nic się nie da na to poradzić. Fora Vectry i Renault pełne są szlochów na temat 3.0 CDTI/dCi, a miałem w ręku fabryczną instrukcję Opla, co robić, gdy w 3.0 CDTI tuleje osiądą w okresie gwarancji. Był tam punkt 1. składający się z dwóch słów: “wymienić silnik”. Punktu 2. nie było. No ale ta Vectra, to auto od prezesa zarządu, a taki prezes zarządu to z definicji ma znakomity gust, jest nie tylko koko pełnym ryjem, ale też znawcą motoryzacji, wstyd byłoby więc nie kupić Vectry, w której nawet piardy zamknięte w gąbce fotela nie są zwykłe – to piardy prezesa, tzw. CEOFARTS.

Niech Wam rdza świeci!