Chyba nikt nie zdziwi się, jak powiem, że amerykanie też mają swój własny złomnik. Chociaż nazwa jest mniej chwytliwa niż złomnik, bo Curbside Classic to po prostu "klasyk przy krawężniku", to zawartość leje czysty mjut na moje serce. Z ekranu bucha malaise, ohydne forniry, deski rozdzielcze a'la meblościanka, pikowana tandetna skóra, kanciaste skarłowaciałe chromy i dumne napisy typu "ELECTRONIC FUEL INJECTION" albo "OHC". A przy tym gość dość dobrze ogarnia temat - oczywiście specjalizuje się w samochodach amerykańskich, trochę nie czai tematów kubańskich (twierdząc, że do aut amerykańskich wmontowano tam

Dzień dobry, dziś mamy relację z Indii przygotowaną przez gościa specjalnego - Michała A. Duszaka. Pozwolę sobie zatem przekazać złomnikowy mikrofon w jego dłonie (tu powinienem włączyć wajchę z napisem "APLAUZ"). Jak wracałem z Indii, to opóźnił mi się lot z Delhi do Kijowa o, bagatela, 15 godzin. Kiedy już dotarłem do domu, to byłem bardzo zmęczony, po angielsku tired, czyli po polsku zoponowany. W ten oto gładki sposób przeszedłem do głównego wątku, czyli opon. Indie słyną na całym złomnikowym świecie ze swoich aut. Hindustan Ambassador, PAL-Premier, Tata Nano, czy nieśmiertelny Enfield Bullet (do sprzedaży